Güney Kore’de doğdu ve 12 yaşındayken Birleşik Devletler’e taşındı. İlk günden itibaren, İngilizce, sosyal statü, ırkçılık, iletişim engelleri ve kendi güvensizliğini aşmak için yokuş yukarı bir savaşla savaşmak zorunda kaldı.
Kendi işini yapmak için hep içinde bir ateş vardı, ancak kendine güveni yok denecek kadar azdı ve harekete geçmekten korkuyordu.
21 yaşındayken ilk işine başladı, bir kahveciydi. Tecrübesizdi, bir kahve işletmesinin nasıl çalıştırılacağı hakkında hiçbir fikri yoktu ve ne istediğine dair bir fikri yoktu. Başarısız olduğunda başkalarını suçladı.
Dükkânını üç yıl çalıştırdıktan sonra, her gün çalışmanın yeterli olmadığını fark ettiğinde kapattı. Günün sonunda bir çalışan olarak davrandı. Tutku veya iş için bir vizyon olmadan, iletişime sahibi olma rolünü yerine getirmiyordu. Geriye dönüp baktığında ise, bu gerileme hayatının en iyi deneyimlerinden biri olduğu ortaya çıktı.
Uyandırma çağrım
İlk işinde başarısız olmak, büyük bir uyanış olarak ortaya çıktı. Mutfak deneyimi yoktu, ama her zaman gıda endüstrisini seviyordu. ABD’ye göç ettiğinde Meksikalı yemek kültürünün Kore yemeklerine benzediğini ve bu lezzetlere aşık olduğunu keşfetti. Korece bir Barbekü esin kaynağı olarak gıda kamyonu olan Chi’Lantro’ya başladı. Çok deneyimsizdi, bu yüzden kendi kendine bahis oynamak ve nereye gideceğini görmek zorundaydı. Aylardır yemek, kamyon şoförü, aşçı, bulaşık makinesi, muhasebeci, pazarlamacıydı – hepsini yapmak zorundaydı. Başarısızlıkları ve güvensizlikleriyle tekrar karşı karşıya kaldı, kendine öyle kızdı ki, sonunda başarısız olsa bile, gücü ile her şeyi yapacağını söyleyerek kendi kendini motive etti ve yaptıklarından hiçbir pişmanlık duymadı.
Vizyon oluşturma
İlk gün, 7 dolar satış yaptı ve sonrasında sadece 14 dolar satış yaptı. Her gün, 16-20 saat çalıştı. Gece saat 4’e kadar şehir merkezindeki gece kalabalıklarına hizmet etti ve ertesi gün öğlen yemeğini hazırlamak için sabah 7’de uyandı. Rahat uyumamak için evin içinde yerde uyurdu, böylece iş için zorlanmadan uyanabiliyordu.
İş dünyasındaki gerçek dönüm noktası, gerçekten şans ile oldu. Gece kalabalığına hizmet etmek için öğleden sonra saat 14:00’de yiyecek kamyonu park ettim ama kimse kim olduğunu bilmiyordu. Kimchi’nin ne olduğunu bilmiyorlardı. Bir gece, elindeki malzemelerin karışımından yaptığı muhteşem karamelliize Kimchi ortaya çıktı. Bu bir şans oldu ve tescilli bir numaralı yemeği haline geldi. Geçen yıl 100.000 ton patates kızartması servis etti. Şuan beş restoranı, dört gıda kamyonu var ve hedefi; restoranlarını 100 milyon dolarlık satış yapan 60 mağazaya çıkarabilmek.
